Dat idee wordt uitgevoerd, maar omdat het al wat later is geworden gaan Ton, George en ik alvast vooruit naar het hotel in Show Low dat nog 62 mijl van Alpine is verwijderd. De mijlen vliegen onder onze motoren door maar het wordt al snel donker en daardoor ook flink kouder.

We maken zelf ook nog een even angstig avontuur mee doordat een Elk het besluit heeft genomen om voor onze motoren vanuit het niets de weg over te steken. We hebben nog nooit zo’n groot dier gezien, 2 meter schofthoogte en daar dan nog een kop en een gewei bovenop, een geweldige ervaring zo’n wandelende kapstok die zomaar uit het niets voor je opduikt. Je moet er toch niet aandenken dat z’n joekel je ondersteboven loopt zeg.

Na 255 mijl en flink verkleumd komen we in "Best Western Hotel Paint Pony" aan. Gelukkig is daar ook een restaurant bij, dus kunnen wij alvast wat eten, we gaan er van uit dat het nog wel even kan duren voordat Ed, Cock en Henny er zouden zijn.

Dat viel achteraf reuze mee want net na het eten zagen we een auto van U-Haul de parkeerplaats opdraaien, en ja hoor : Ze zijn het, en ze hebben onderweg ook nog gegeten. We hebben toch nog ‘n biertje gedronken op de goede afloop en over alles wat er deze dag gebeurd is nagepraat.

29 september 2001, Show Low - Prescott

Zaterdag weer vroeg op de motoren en na een lekker ontbijtje op weg. Het ongeval heeft gelukkig de stemming in de groep niet bedorven. Gelukkig is er betrekkelijk weinig lichamelijk letsel en kan zelfs Cock er weer een beetje om lachen.

We komen dicht in de buurt van onze eindbestemming en gaan vandaag naar Prescott.

We gaan over Highway 260 die ons weer door allerlei kleine dorpjes en nederzettingen voert zoals Pinedale, Clay Springs, Overgaard, Heber en Forest Lakes om uiteindelijk in Payson de benen te strekken wat water te drinken, een sigaretje roken en een dropje van Riet te nemen.

We rijden weer verder en komen door Pine en Strawberry in Camp Verde waar we het Montezuma Castle bezoeken. Wat je daarvan vindt mag je zelf invullen. George zou zeggen : "Wanneer ruimen ze de puin op ? "

In Camp Verde eten we wat om vervolgens via Cottonwood weer in bekend gebied te komen, namelijk Jerome. In Jerome is het nu wat drukker dan vorige keer en het Bikers Cafe is ook weer open. Er komt een oorverdovend lawaai uit die tent waar we toch nog even ‘n Coca Cola drinken om tegelijkertijd de sfeer te proeven in zo’n Harley Cafe.

We nemen weer dat schitterende weggetje van 30 mijl zonder rechte stukken en spreken weer af bij het benzinestation vlak bij Prescott om het laatste stukje gezamenlijk af te leggen.